By Arda Güler, The Players’ Trıbune’de futbol hayatında yaşadıklarını kaleme aldı. Milli oyuncunun yazısından satır başları şu halde:
“Güzel ülkemin bütün çocukları, Size öykümü anlatmanın vakti geldi. Bütün öykümü. Bir futbol ülkesi olarak geleceğimiz hakkında çok düşünüyorum. Seyahatimin kimilerinize ilham vereceğini ve Türkiye’deki kız ve erkek çocuklarına, her şeyin mümkün olabileceğini gösterebilmesini umuyorum.”
‘TEK İSTEDİĞİM FIFA 17’YDİ’
Sadece birkaç sene evvel ben de sizlerden biriydim.Aslında komik… 12 yaşındayken, bir PlayStation almaya kafayı takmıştım. Bunu ne kadar çok istediğimi anlayamazsınız. Babama her gün yalvardım. Tek istediğim FIFA 17’ydi. Ben çocukken pek görüntü oyunu oynamazdım, zira daima sokakta futbol oynuyordum. Ancak bir gün arkadaşlarımdan birisi PS4 aldı ve içinde FIFA 17 vardı, o gün hayatımızın en hoş günlerinden biri üzereydi. Alex Hunter ile meslek modunu görünce – off. Çıldırdık. Alex Hunter’ı hatırlıyor musunuz? Kimileriniz bunun için çok genç olabilir. FIFA 17’nin The Journey isminde bir modu vardı. Bu modda Alex isminde, kimsenin tanımadığı bir çocuk olarak başlayıp, büyük kulüplerle muahede imzalamaya çalışıyordun. Şayet başarırsan, Cristiano Ronaldo üzere büyük yıldızlarla yan yana tünelden alana çıkıyordun. Bizim için oyundan çok daha fazlasıydı bu, televizyon ekranında gördüğümüz hayalimizdi. O kadar çok bağlanmıştım ki… Arkadaşımın konutundan ne vakit meskene dönsem, babama PS4 için yalvarırdım. “Çok uslu olacağım! Derslerime çok düzgün çalışacağım!” Ancak Türk anne ve babalarını biliyorsunuz. Babam uzun mühlet yalnızca “Biraz bekle, bir iki şeyi halletmem lazım”
“Ne demek istediğinden tam emin değildim. Ancak bir gün okuldan meskene döndüğümde, mutfak masasının üstünde bir paket vardı. PlayStation halinde bir kutuydu. Çıldırdım. Babama baktım, ‘Gerçekten mi?’ diye sordum. O da ‘Gerçekten’ dedi. Açtığımda PlayStation’ın içinde bir sürü oyun vardı, rastgele bir disk gerekmiyordu. Gerçek olamayacak kadar yeterliydi. İçimden dedim i, ‘Nasıl yani? Babama tek bir oyun için yalvarmak zorundayken bana artık 20 oyun mu veriyor?’ Babama sordum, ‘Piyangodan para falan mı kazandın?’ dedim. ‘İyi bir fiyat yakaladım’ dedi. ‘Mağazada mı?’ diye sordum, ‘Yok yok, pazarda’ dedi.
‘OĞLUM FENERBAHÇE NEREDE?’
“Sonra benim FIFA’da The Journey modunun olmadığını fark ettim, Alex Hunter’ı bulamadım. Birtakım tuhaf isimler vardı. Cristiano Ronaldo olmak istediğimde “MD White” isminde bir kulübü seçmem gerekiyordu. Tekrar babama gittim. “Baba, yanlışsız FIFA’yı aldığına emin misin? Biraz garip de bu.” O da “Evet eminim, kapatıp açmayı denedin mi?” Dedi. “Baba…….” “Belki de internettendir.” Haftalarca bu biçimde oynadım. Daha evvel FIFA dışında öbür futbol oyunu oynamamıştım, o yüzden bendekinin farklı bir versiyonu olduğunu sanıyordum. Fakat bir gün arkadaşlarım da oynamak için bize geldi ve “Arda… Bu ne?” dediler. “Nasıl yani? FIFA işte” dedim. Onlar da “Arda bu FIFA değil, çakma bu” dediler. “Hayır ya, futbol oyunu işte bu” dedim ben de. “Oğlum, Fenerbahçe nerede? Bu isimler ne? Babanı kandırmışlar”
‘BABAM İFLAS ETMİŞTİ’
“Annem konut hanımıydı, babam da yeni iflas etmiş bir dükkan işletiyordu. Niçin mi iflas etti? Futbol.
Okulda Mahmut isminde bir vücut eğitimi öğretmenimiz vardı. Ben 9 yaşındayken, bir gün babama beni Gençlerbirliği Akademisi’ne yazdırması gerektiğini söyledi. Babam buna hayır dedi zira oraya her gün gitmek bir saatlik yol demekti. Lakin Mahmut Hocam bende bir şey görmüştü ve babamı ikna etti.
Babam beni her gün egzersize götürmeye başladı, bu onun için saatler süren bir işti. Bu sırada dükkan, ortağına emanetti. Ne olduğundan emin değilim lakin bir gün babam beni kenara çekti ve “Dükkanı kapatmamız gerekiyor oğlum” dedi. İflas etmiştik. O periyotlarda arkadaşlarımın beni waffle yemek için çağırdığını hatırlıyorum. “Kusura bakmayın, param yok” diyemiyorsunuz… Ya daima çok yorgun olurdum ya da “yetişemeyeceğim” derdim. Neyse ki her vakit sofrada yemeğimiz olurdu. Biliyorum; uyuyacak bir konutu, sığınacak bir çatısı olmayan birçok çocuk var. Çok şükür, şanslı olduğumuzu biliyordum.”
‘10 NUMARAYI İSTEYEMEZDİM’
“Mesut Özil, 2022’de Fenerbahçe’den ayrıldığında, 10 numaralı formanın yeni transferlerden birine verileceğini düşündüm. 17 yaşındaydım ve bir kral tacı nasıl isteyemezse, 10 numarayı da isteyemezdim. Ama yönetim kurulu üyeleri bana, “Arda forma senin… Lakin yalnızca onu giymeye cüretin varsa” dediler. Bunu düşünmek tam tamına bir saniyemi aldı: “Alıyorum.”
‘BABAM REAL MADRİD İÇİN BENİMLE KONUŞTU’
“Beni hakikaten heyecanlandıracak bir teklif almadıkça onları duymak istemedim. Sonra Haziran’da babam, yeni bir teklif hakkında benimle konuşması gerektiğini söyledi. Ben de “Baba, söylediğim üzere şayet beni heyecanlandırmayacaksa duymak istemiyorum…” O da, “Arda…” dedi. “Efendim?” “Real Madrid.”
‘RAUL’U YALNIZCA YOUTUBE’DE GÖRMÜŞTÜM’
“Real Madrid’de olmak için o kadar çok şeyden vazgeçmiştik ki… Artık hayalimiz gerçek olmuştu. PlayStation’da Alex Hunter olarak oynamak için param yoktu. O yüzden gerçekte ona dönüşmek zorunda kaldım.
Bir gün, bir antrenmandan sonra Ancelotti yanıma gelip “Arda, bu Raul” dedi. Şöyle bir durum var: Bu efsanelerden birini birinci defa canlı gördüğünüzde, gerçek değilmiş üzere geliyor. Raul’ü Real’de oynadığı devirde izleyememiştim, yalnızca YouTube’da görmüştüm. Ancelotti gülümsedi, ‘Kesin yeniden benimle dalga geçiyor’ diye düşündüm. Raul bana dönüp “Ben Raul Gonzalez, şad oldum” dedi. Ben de “Hayır değilsiniz” dedim. İnanamadılar. Birkaç dakika bu türlü devam ettikten sonra Ancelotti, Kroos’u çağırdı. “Toni, bu Raul mü?” “Nasıl yani? Olağan ki.” İnanmadım. Beni kandıramayacaklardı. Sonra Modric’i çağırdı. “Luka, bu Raul mü?” “Tabii ki Raul.” O an korkmaya başladım. Telefonlardan Raul’ün fotoğraflarını göstermeye başladılar ve nihayet pes ettim. “Özür dilerim, tanıştığımıza mutlu oldum efendim.” Herkes Türkiye’den gelen çocuğa gülüyordu, Ancelotti bile. Konuta gidip aileme ne olduğunu anlatınca, bana bakıp “Arda…. Çok salaksın” dediler.”
‘SABIRLI OLMAM GEREKİYOR’
“Türk halkının Real Madrid’in her maçında oynamamı istediğini biliyorum. Ben de istiyorum lakin sabırlı olmam gerektiğini biliyorum. Ancelotti, bana dünyanın en uygun orta saha oyuncularından biri olabileceğimi söylüyorsa, bu benim için bir planı olduğu manasına geliyor.”
‘O KADAR ÇOK AĞLADIM Kİ…’
“Cristiano ile birebir sahayı paylaşmak benim için büyük bir onurdu. The Last Dance belgeselini izlediniz mi? Cristiano, birebir Michael Jordan üzere. Bu türlü bir manşet onun için motivasyon kaynağıdır. Portekiz maçı 3-0 kazandı ve Cristiano maçtan sonra kimseyle konuşmadı.Birkaç gün sonra onun nasıl hissettiğini anladım, zira stada giderken otobüste bir görüntü gördüm. Bir küme Avusturya taraftarı vardı. “Arda Güler de kim *****?” diyorlardı.Şok oldum. Neden biri benim hakkımda bu türlü bir şey söyler ki?Ama sonra Jorge Jesus’un Fenerbahçe’de haftalarca beni takıma almadığında yaşadıklarımı hatırladım. Bir gün frikik çalışması için iki ekip dizdi, ancak ben hiçbirinde yoktum. Tek başıma köşe vuruşu çalışıyordum. Bardaktan boşanırcasına yağmur yağıyordu, konuta geldiğimde o kadar çok ağladım ki. Bir daha asla bu duyguyu hissetmeyeceğime dair kendime kelam verdim.İnsanlar beni yaratıcı bir oyuncu olarak görüyor lakin ben birebir vakitte bir savaşçıyım.Beni yedeğe mi çekiyorsun? Daha çok çalışırım.Hakkımda berbat mü konuşuyorsun? Seni ezer geçerim.O Avusturya görüntüsünü izlediğimde, Michael Jordan moduna geçen bendim. Maçta daima bana karşı tezahürat yaptılar. Üstüme bira bardakları fırlattılar.Mükemmel.İkinci golümüzün asistini yaptığımda, Avusturya taraftarlarına döndüm. Teşekkür ederim.Sanırım bunu şahsî algıladım.”
‘HAYALİ OLAN HER ÇOCUĞA SÖYLEMEK İSTEDİĞİM…’
“Tüylerimi diken diken eden 2023 sarsıntısına ilişkin bir görüntü var. Fenerbahçe’de fazla oynamadığım bir devirde çekildi. Kurtarma takımlarından 2 adam, enkazdan yeni çıkartılmış küçük bir çocukla birlikte. Çocuk yatıyor, bedeni örtülmüş fakat başı dışarıda. Sirenler duyuluyor. Çocuk neredeyse 5 gün boyunca beton blokların altında kalmış, öleceğini düşünmüş ve benim için bir bildirisi var. O denli bir anda, benim için! O sözleri asla unutamam. Arda Güler abi Seni çok seviyorum Fenerbahçe’yi kurtarmaya devam et Abi hocaya söyle seni de oynatsın Sonra 2 kahramandan birisi şöyle diyor: “Biz pes etmedik, sen de pes etme.” Bu sözleri duyduktan sonra nasıl pes edebilirim ki? Bir hayali olan Türkiye’deki her çocuğa söylemek istediğim şey şu: Bir top kapın ve dışarıya koşun, kendinizi dünyanın sahibi üzere hissedeceksiniz.”
