By İstanbul’da yaşayan Gülseren Malkoç, Türkiye’nin her tarafından kendisine gönderilen giysi, mesken eşyası ve para yardımlarını 45 yıldır gönül elçiliği yaparak yetim, hasta, işsiz ve öğrencilere ulaştırıyor.
Bağcılar’da yaşayan 80 yaşındaki Gülseren Malkoç, 3 oğlunun okullarını bitirmesinin akabinde Almanya’daki kız kardeşinin yanına taşınması üzerine kendini hayır işlerine adadı.
Kız kardeşi ve çocuklarının Almanya’dan kolilerle gönderdiği eşyaları mağdurlara takviye olmak için etrafındaki muhtaç şahıslara vererek güzelliğin birinci adımlarını atan Malkoç, kısa müddette bir gönül elçisi oldu.
Malkoç, mahallesinde yardımda bulunmak isteyenlerle, yardıma gereksinimi olanların çaldığı birinci kapı haline gelince, meskeni paranın geçmediği her tipten eşyanın bulunabildiği bir mağazaya dönüştü.
Eşinin de dayanaklarıyla herkesin yardımına koşan Malkoç, Bağcılar Belediyesinde “Hayır Çarşısı” kurulmasına öncülük etti.
Malkoç, kurduğu grupla yardım faaliyetlerini uzun yıllar burada sürdürdü, planlı ve ayrıntılı çalışmalarıyla binlerce gereksinim sahibine el uzatılmasını sağladı.
Yıllarca devam ettirdiği bu vazifesinden ilerleyen yaşının da getirdiği yorgunlukla istekli olarak ayrılan Malkoç, bu kere yaşadığı binanın alt katındaki dükkanları hayır çarşılarına dönüştürdü.
Ünü günden güne yayılan ve Türkiye’nin her tarafından yardım alıp, yardım gönderen Malkoç, çok sayıda hastaya şifa olurken, yetim çocukları büyüttü, öğrenciler okuttu ve işsizleri yardımlarıyla buluşturdu.
Malkoç, bu çalışmalara başladığı yıllarda gereksinim sahiplerinin “Gülseren Teyze”si, yaşı ilerledikçe ise “Gülseren Anne”si olarak anılmaya başlandı.
Yaklaşık 4 yıl evvel kanserden eşini kaybeden Malkoç, Hayır Çarşısı’nda kalan eşyaları deposuna taşıdı, dükkanlarını, gelirini yetim ve hasta çocuklara göndermek üzere kiraya verdi.
Şimdilerde konutunun balkonu, ardiyesi ve deposu gereçlerle dolup boşalan Malkoç, bir yandan hiç susmayan telefonlara ve kapı ziline yetişmeye çalışıyor.
Malkoç, hem muhtaçlık sahiplerinin isteklerini hem de meskenine giren her eseri cinsine, vücuduna ve uzunluğuna nazaran ayırıp listeliyor, kıyafetleri yıkayarak ütüleyip paketliyor ve muhtaçlık sahiplerinin talebine nazaran meskenlerine gönderiyor.
Bazı kıyafetleri kapılara ve sandalyelere asarak beğenenlerin alabilmesi için sergileyen Malkoç, meskenine gelen gereksinim sahiplerini kıyafet, ayakkabı, çanta, sünnetlik, gelinlik, damatlık, bebek arabası, oyuncak ve kitap üzere her türlü eşyanın bulunduğu deposuna indirerek muhtaçlıklarını karşılamalarını sağlıyor.
Duvarları onlarca fotoğraf ve sertifikayla süslenen, gözün görebildiği her köşesi gönderilmek üzere istiflenmiş eşyalarla dolu, anne konutu sıcaklığındaki yuvasında hayatını AA grubuna anlatan Malkoç, israfı hiç sevmediğini ve “sıfır atık” anlayışıyla yaşadığını söyledi.
Malkoç, “Bağcılar’ın Annesi” unvanını taşıyan bir bayan olduğunu, Türkiye’nin çeşitli kentlerinde tanındığını, yaz aylarını çocuklarıyla birlikte Muğla’nın Fethiye ilçesinde geçirdiğini ve orada da yardım faaliyetlerine devam ettiğini anlattı.
İstekleri listeye yazıyor, gelenleri sınıflandırıp dağıtıyor
Malzemeler geldiğinde pak ve ütülü olup olmadığını denetim ettiğini belirten Malkoç, “Benim listem var, gelen eserler uygunsa, istek listesindeki kişiyi çabucak çağırıyorum, ‘Senin isteğinin karşılığı bende var.’ diyorum. Gelip, alıp, gidiyorlar. Muhtaçlık sahiplerinin isimlerini, isteklerini, vücutlarını yazıyorum. Örneğin yaşlı bir bey, 1 hafta evvel 41 numara ayakkabı ile yazlık tişört istedi. 3 gün sonra bir arkadaşım geldi, ‘Babam vefat etti.’ dedi. ‘Kaç numara ayakkabı giyiyor?’ dedim, ’41 numara’ dedi. Hey yaradan Rabbim, ne kadar ihlaslıymış kardeşimizin isteğiymiş dedim.” tabirlerini kullandı.
Malkoç, sık sık severek çamaşır yıkayıp ütü yaptığını kaydederek, “Gençliğimden beri bu türlü çalışmaya alışmışım. Hiç çalışıp para kazanmadım lakin Mevla’mın müsaadesinde çok sevap kazandığıma, yetim, öksüz duası aldığıma inanıyorum.” dedi.
Büyüttüğü yetimlerin evlenip çocuk sahibi olduktan sonra onlara da dayanak olduğunu aktaran Malkoç, “Benim yavrularım küçükken senin kıyafetlerinle büyüdü. Kızımın eşi vefat etti, yetimlerini de sen büyütüyorsun.” kelamlarını çok duyduğunu, aldığı hayır dualarıyla çok keyifli olduğunu lisana getirdi.
“Yetimlerin ismi olunca bir defa kandırıldım”
Malkoç, bazen berbat niyetli bireylerle de karşılaştığını belirterek, şunları kaydetti:
“Ben artık piştim Halil İbrahim Sofrası’nda lakin yetimlerin ismi olunca bir defa kandırıldım. Artık çok dikkat ediyorum. Çalışmalarımdan menfaat sağlamak isteyen, benden eşyaları alıp satmaya çalışan bireyler oluyor. Bunları Mevla tarafından konuşturuyorum, konuşurken bir sözleri kendilerini ele veriyor. ‘Sizin gayenizi anladım’ diyerek yüzlerine vurmuyorum, ama ‘Bakın yavrucuğum, bu verilen kıyafetlerin bir vebali var. Şayet bu kıyafetleri gereksinimi olmayan birine verirsem bu vebal beni yakar, hatta alan kişiyi de yakar.’ diyorum. Birtakım kardeşlerimiz ‘Teyzeciğim sen hakikat söylüyorsun.’ diyor, 3-5 gün sonra o bana kıyafet getiriyor.”
Esnafın da kendisine yardımcı olduğunu ve bir kargo firması şubesinin eser gönderirken büyük oranda indirim sağladığını bildiren Malkoç, bazen toptancıların bayramlardan evvel sıfır çocuk kıyafetleri dağıtması için konutuna kadar ulaştırdığını anlattı.
Malkoç, ambalaj atıklarını dahi bir gün çöp atarken tanıştığı kağıt toplayıcısı genç kız için biriktirdiğini belirterek, “Bir yıldır kendi binamda ona atık topluyorum. İçtiği bir su şişesini bile ziyan etmeyen bir teyzeyim. Toplumdan da bunu rica ediyorum. Her şeyin kesinlikle bir pahası var, kıymet vererek yaşamalıyız. Rabbimden niyaz ediyorum ki herkese merhamet duygusu nasip etsin. Annesiz babasız yavrulara sahip çıkılsın, mağdur bir komşumuzun ebediyen yanında olalım.” diye konuştu.
