By British Journal of Psychology’de yayımlanan bir araştırma, izolasyon tercihinin daha yüksek zekânın potansiyel bir göstergesi olabileceğini ortaya koyuyor.
Psikologlar Satoshi Kanazawa ve Norman Li, bu sonuca ulaşmak için 18-28 yaş kümesindeki 15 bin Amerikalının davranışlarını inceledi. Araştırma bulgularına nazaran, ortalamanın üzerinde IQ düzeyine sahip bireyler, doğal olarak yalnız aktiviteleri tercih ediyor. Bu, bireylere dışarıdan dayatılmış bir davranış biçimi değil; tersine şuurlu ve düşünülmüş bir seçim.
Araştırma ayrıyeten, toplumsal etkileşim yüklü ortamlarda vakit geçirmeyi tercih eden çoğunluğun tersine, yüksek IQ’lu bireylerin kasıtlı olarak yalnızlık anlarını aradığına dikkat çekiyor. Bu eğilim, bazen toplumsal etrafta gerginliklere ve bağlantıların daralmasına yol açsa da, bu bireyler için derin bir gereksinimi temsil ediyor.
Yetenekli bireyler izolasyonu tercih ediyorlar
Yaygın bir hipoteze nazaran, entelektüel olarak yetenekli bireyler, yaratıcı ya da entelektüel projelere odaklanmak yerine izolasyonu tercih ediyor. Bu tercih, onlara çeşitli başarılara ulaşmanın derin tatminini sağlıyor. Fakat, araştırmayı yürüten psikologlar Satoshi Kanazawa ve Norman Li, bu duruma farklı bir bakış açısı sunuyor. Kanazawa ve Li, bu bireylerin günlük ömürlerinde kendilerini daha bağımsız hissettiklerini ve bu nedenle bir kümeye ilişkin olma muhtaçlığını daha az duyduklarını belirtiyor. Bu durum, entelektüel bağımsızlığın toplumsal bağımsızlığa dönüşmesine yol açıyor.
Araştırma, toplumsal temasların insan memnunluğu için kozmik bir gereklilik olduğu fikrine meydan okuyor. Birden fazla insan için toplumsal ahenk hâlâ bir mecburilik olsa da, yüksek IQ’ya sahip bireyler bu kuralın dışında yer alıyor üzere görünüyor. Gerçekten Victor Hugo’nun şu sözleri durumu özetler nitelikte: ‘Yalnızlık büyük beyinler için uygundur, küçük beyinler içinse berbattır.’
Seçilmiş yalnızlık bir kusur değil
Zekânın farklı istikametleri, yalnızlığa ilgi duyan bireylerin toplumsal insanları endişelendirmemesi gerektiğini vurguluyor.
Zekâ; mantıksal-matematiksel (geleneksel IQ testleriyle ölçülen), kişilerarası (başkalarını manaya yeteneği), ferdî (kendini tanıma), duygusal (duyguları yönetme) ve mekânsal (uzayda görselleştirme) üzere farklı biçimlerde kendini gösterebiliyor.
Özellikle kişilerarası zekâ, klasik IQ testleriyle ölçülemese de, insan münasebetlerinde ve profesyonel dünyada büyük değer taşıyor. Bu nedenle birtakım işe alım uzmanları, artık klasik IQ testleri yerine duygusal zekâyı (EQ) ölçen değerlendirmeleri tercih ediyor.
Psikologlar Satoshi Kanazawa ve Norman Li’nin araştırması, toplumsal davranışlar hakkındaki algılarımızı sorgulamaya davet ediyor. Toplumsal iştirak eksikliği olarak yorumlanabilecek kimi durumların, aslında belli bir zekâ cinsinin yansıması olabileceğini öne sürüyorlar.
Araştırma, seçilmiş yalnızlığın bir kusur değil, analitik zihinlerin ayırt edici bir özelliği olabileceğini gösteriyor.
Bu bulgular, dünyayı anlamanın farklı yolları olduğunu ve oburlarının davranışları hakkında yargıya varmadan evvel daha nüanslı bir bakış açısına muhtaçlık duyulduğunu hatırlatıyor.
