By Bursa’nın Osmangazi ilçesinde hastane dönüşü bindiği belediye otobüsünden inen 75 yaşındaki Hasan Akgül, eşinin yanında olmadığını fark edince panik yaşadı.
Kalabalık nedeniyle otobüsten inemeyen Saadet Akgül içeride kalırken, o anlara şahit olan 17 yaşındaki torunu Gürhan Akgül, dedesinin telaşını cep telefonuyla kaydetti.
KALABALIKTA EŞİ OTOBÜSTE KALDI
Hasan Akgül, 25 Nisan günü, şeker ve tansiyon hastası olan eşi Saadet Akgül’ü denetime götürmek için Bursa Kent Hastanesi’ne gitti.
Çifte torunları Gürhan Akgül de eşlik etti.
İşlemler tamamlandıktan sonra konuta dönmek için belediye otobüsüne binen dede ve torun, dönüş seyahatinde otobüsten indi.
Ancak kalabalık nedeniyle Saadet Akgül kapıya ulaşamayınca otobüste kaldı.
Eşinin inmediğini fark eden Hasan Akgül’ün yaşadığı panik, torunu tarafından görüntülendi.
“ALLAH AŞKINA YAPMA YA, ÇILDIRACAĞIM”
Gürhan Akgül’ün, “Dede, babaannem nerede?” sorusu üzerine Hasan Akgül, “Allah aşkına yapma ya, indi mi? Of Allah’ım çıldıracağım ya, çıldıracağım vallahi, çıldıracağım. Gülme oğlum, gülme” diyerek reaksiyon gösterdi.
Torununun “Ara, insin” önerisine ise “Nerede inecek oğlum, hiçbir yerde inmez. Bu otomobil diğer yere gidiyor ya” kelamlarıyla karşılık verdi.
Saadet Akgül, bir sonraki durak olan Sanayi’de otobüsten indi ve eşine kavuştu.
O anlar da kameraya yansıdı.
“GÜLDÜKÇE SONLARIM ZIPLADI”
Yaşadıklarını anlatan Hasan Akgül, şunları söyledi:
Şehir Hastanesi’ne muayeneye gittik. Eşimde şeker hastalığı var, tansiyon var. Muayene ettirdik. Kent Hastanesi’nden belediye otobüsüne bindik, Bursa’ya Emek’e gelmek için. Otobüs de acayip kalabalıktı. Çok kalabalıktı. Hastaneye giderken arkadaş olsun, yardımcı olsun diye torunumu da yanıma almıştım. Tam Emek’e geldik, çok kalabalık olduğu için indik. Eşim tam ortada kaldı. Kalabalık olduğu için çıkamadı dışarıya. O ortada otomobil hareket etti. Toruna diyorum ‘Gitti arabayla’ diye o da gülüyor. O güldükçe benim sonlarım, zirvem attı. ‘Yapma, etme’ derken o vakit alnıma vurmuşum bu türlü. ‘Ya oğlum yapma, etme. Babaannen bilmiyor sağı, solu. İnemeyecek, durakları bilmiyor’ dedim. Telefon ettik, telefonla ulaştık. Bir sonraki durak Sanayi durağıydı. ‘Sen orada bekle’ dedim. İndi durakta, çok şükür. Bir sonraki durakta indi. Ben de merak ediyorum, bilemediği için. Baktım karşıda durakta duruyor. El salladım. O denli bir şey ki asansöre tek başına binmiyor. Mecbur yanında birisi olacak. El ettim falan lakin binmedi asansöre. Gittim, aldım, getirdik meskene; çok şükür.
“45 YILLIK EŞİMİ BİRİNCİ KERE UNUTTUM”
Hasan Akgül kelamlarına şöyle devam etti:
Öyle bir macera yaşattı bize, torun sağ olsun. Görüntü çektiğini fark etmedim onun. Gülüyor ikide bir de. Diyorum, ‘Oğlum gülme. Bak babaannen kaldı otomobilde. Bilemeyecek nereye gittiğini. Gülme oğlum.’ Kendi kendine gülüyor.
Bende unutkanlık var. Eşimi daha evvel unutmadım, birinci burada unuttum. 45 yıllık evliyiz, seviyoruz birbirimizi. Trip attı bana, atmaz mı hiç. ‘Beni bıraktınız, niçin dikkat etmiyorsunuz. Sizi yanıma geleceksiniz sanıyorum’ dedi. Baya bir sürdü küslüğü ancak geçti. Gelip, süreksiz.
