By Prof. Dr. Ümit Özdağ;
PKK terör örgütünün varlığına son verme duyurusu büyük bir coşku ile ve bir muvaffakiyet kıssası olarak sunuluyor. Son 23 yılda bu tıp politik muvaffakiyet kampanyalarını Annan Planı, AB tam üyeliği, Dolmabahçe mutabakatı ve en son Suriye’nin fethi üzere kutlamalarda gördük. Lakin birinci heyecan geçince ortaya hepsinde çok farklı bir görünüm çıktı. PKK’yı on yıllardır çalışan tek siyasi parti genel lideri olarak yaşananları Silivri Cezaevi’nde bir hücreden izlemeye zorlanmış durumdayım.
Bu satırları da 4 metre ötedeki ağır bir koku yükselen rögara bakarak yazıyorum. Burada olmaya zorlanma nedenim de yaşanan süreç ile ilgili soruları soracak ve tespitleri yapacak olmamdı. Ben hücrede olabilirim. Lakin arkadaşlarım Zafer Partisi’nin soru ve itirazlarını Türk Milleti’nin gündemine taşıyorlar.
Esas prestijiyle fesih hukuken varlığı tanınmış hukukî kişiliğe sahip yapılar için geçerli bir kavramdır. Bir terör örgütü feshedilmez, silah bırakır, teslim olur. Önümüze konulan İmralı sürecinin uygulamasına bakıldığında esasen fesih kavramı altında terör örgütü, örgütsel yapısını dağıtmadığı üzere, tekrar yapılanıyor ve kelamda siyasi gayelerini ilerletmeye/geliştirmeye çalışıyor. Yabancı takviyesi ile de geliştirilen bu uğraşlarla, aslında, adım adım Türkiye Cumhuriyeti’nin “Ulus-devlet” yapısı feshediliyor.
BUNA ‘BARIŞ’ DENEMEZ
Bir devlet ile tarihin gördüğü en kanlı terör örgütlerinden biri ortasındaki uğraşın ortadan kaldırılmasına yönelik süreç, BARIŞ sözü ile nitelenemez. Türkiye Cumhuriyeti Devleti üniter bir devlettir. Bu devletin çatısı altında birbiri ile gayret halinde olan halklar da yoktur. Bu prestijle kullanılan barış sözü zihinleri bulandırma hedefi taşımaktadır. Kanlı katliamın baş failleri için kullanıma sokulan “Sayın” üzere sıfatlar “Önderlik” üzere kavramlarla terör örgütü ve mensupları yasallaştırılmak istenmektedir.
1980-1990’lı yıllar ortasında binlerce insanı, bayanı, erkeği, bebeği canice katleden bu örgütün kanlı hareketleri devletimizin güvenlik kuvvetlerince denetim altına alınıp sonlarımız içinde etkisiz hale getirilmiştir. Bu nedenle 1990’lı yıllarda doğan vatandaşlarımızın belleklerinde bu örgütün nasıl cani bir yapı olduğunun anısı da mevcut değildir. Bu propagandaya ek taban kazandırmaktadır.
PKK fesh ilan etti. Bu etaba nasıl geldik? Ve bu etapta karşımızdaki durum nedir? Aşağıda ana başlıklar halinde durumu özetledim.
13 unsurda ülkeyi bekleyen tehlikeler
1- PKK varlığına son vermesini 27 Şubat 2025’te A. Öcalan’ın açıklaması çerçevesinde yenilmiş, teslim olmuş bir terör örgütü olarak değil, Öcalan’ın tabiri ile “varlığı zorla sona erdirilmemiş her çağdaş cemiyet ve partinin istekli olarak yapacağı gibi” gerçekleştirmiştir. PKK kayıtsız, koşulsuz teslim olmamıştır. Kendisini galip görmektedir.
2- PKK’nın örgütsel yapısının varlığına son vermesi Sırrı Süreyya Önder’in okuduğu Öcalan’ın sözü ile “demokratik siyaset ve türel boyutun tanınması ile mümkündür.” Özetle; “fesih” ve silah bırakma, kaideye yahut gerekliliğe bağlanmıştır.
3- PKK’nın varlığına son verme kararını alması ve terörü sonlandırması yapılacak yasal ve muhtemelen anayasal değişikliklere bağlanmıştır. Hangi anayasa ve yasa değişikliklerinin yapılacağı ise şimdi meçhuldür.
4- PKK, fesih kararının çabucak öncesinde; varlığına son vermesi ve silah bırakmasının kendileri için tek yol olmadığını açıklamış, Türkiye’yi Ankara’yı vurmak da dahil terörü devam ettirmekle tehdit etmiştir. Fesih bildirisinin ilanı sırasında dahi; 2 küme ortasında evvel uzlaşma sağlanamaması, Karayılan ve Bayık kümelerinin farklı yaklaşımlar sergilemesi, uzlaşmanın gecikmesi bile gelecekte bu sürece güvenilmeyeceğini göstermektedir. Üstelik birtakım kümelerin ‘teröre devam’ dedikleri duyulmaktadır.
5- Terör örgütü, bildirisine; İstiklal Harbimizin sonucunda, Türk milleti’nin idam fermanı olan Sevr Antlaşması’nı yırtarak, devletimizin tapusu formunda elde ettiğimiz Lozan Antlaşması’na saldırarak başlamıştır. Lozan’a taarruz, İstiklal Harbi ve Türkiye Cumhuriyeti’ne hücumdur. Terör örgütü, bnu yaparken, milli-üniter-laik Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluş anayasası olan 1924 Anayasası’na da saldırmıştır. Örgüt, Anayasamızın değiştirilmesi teklif dahi edilemeyecek birinci 4 unsuruna şimdiden savaş ilan ettiğini duyurmuştur.
6- Öcalan’ın 27 Şubat açıklamasında talep ettiği “demokratik siyaset ve tüzel boyut” ile ilgili değişiklikler yapılmaya başlanmıştır. Bunun birinci adımı infaz yasasının değiştirilmesi ve Öcalan’ın İmralı’daki pozisyon ve kurallarının uygunlaştırılması halinde atılmıştır. İnfaz yasası değişikliği, yalnızca Öcalan’la kısıtlı değildir. Bu çalışma, aslında, terör örgütüne yönelik örtülü bir “AF” hazırlığıdır. Yansıyı azaltmak için AF yerine İNFAZ YASASI denmektedir.
7- PKK varlığını sona erdirmekle PKK’nın Suriye kolu YPG varlığını yasallaştırarak ve güçlendirerek sürdürmektedir. PKK’nın İran kolu PJAK’ın varlığı devam etmektedir. PKK- Irak yani PÇDK varlığını sürdürmektedir.
8- Cemil Bayık, Murat Karayılan üzere isimler yalnızca PKK’nın değil bu anılan örgütlerin de üstünde hiyerarşik bir pozisyona sahiptirler. PKK yöneticiliklerinin sona ermesi, bu 3 ülkedeki terör örgütü ile bağlarını ve onlar üzerindeki otoritelerini sona erdirmeyecektir.
9- PKK’nın Avrupa kanadı siyasi bir narko-terör yapısıdır. On yıllar içinde oluşmuş bir hata ve yüz milyonlarca dolar oluşturan bir yapı kelam hususudur. PKK kendisinin varlığına son verse dahi PYD, PJAK ve PÇDK bu kaynağı kaybetmek istemeyecektir. Ayrıyeten bu kaynağın PYD’nin denetim ettiği bölgenin finansmanında olduğu üzere Türkiye’de de siyasal çalışmaların finansmanı için kullanılmak isteneceği açıktır.
10- Öcalan’ın mahkum değil “meşru siyasi aktör” haline gelmesi ve İnfaz Yasası ile PKK’lıların özgür kalması, Bayık-Karayılan benzerlerinin muhtemelen Süleymaniye’ye çekilmesi sonrasında anayasada ve birtakım maddelerde yapılacak değişikliklerin konuşulması evresine gelinecektir.
11- Bu kademede Öcalan’ın fiilen DEM Parti genel lideri ve eş liderlerin yardımcı pozisyonuna oturmaları beklenmelidir. DEM Parti Meclis kümesinde Öcalan’ın bildirilerinin okunması önünde pürüz kalmayacaktır. Öcalan’ın, Barzani ve Talabani aileleri üzerinden Kuzey Irak, PYD üzerinden Suriye ve PJAK üzerinden İran’a yönelik siyasetler geliştirmesinin önü açılacaktır.
12- Anayasa değişiklikleri ülkemizin ve milletimizin parçalanamaz bütünlüğü için tehdit olabilir. Değiştirilmesi bile teklif edilemeyecek olan birinci 4 unsur ulusal, üniter ve laik devletimizin garantisidir. Lakin birinci 4 unsura ruhunu veren başlangıç metni, 10. unsur (kanun önünde eşitlik), 66. unsur (Türk vatandaşlığı) ve 42. husus (Türkçe eğitim)’dir. Bunlarda yapılacak ulusal, üniter ve laik devlet unsurlarına ters düzenlemeler birinci 4 hususun de içini boşaltacaktır. Buna katiyetle müsaade verilmemelidir.
13- Türkiye Cumhuriyeti’nin üniter devlet yapısından vazgeçmesi Anadolu üzere tarihin en sıkıntı coğrafyası olan bir ülkede süratle siyasal parçalanmaya yol açacak süreci tetikleyecektir
Keza Türk Milleti kavramı (md. 66) Türkiye’de farklı lisan, ırk, renk, siyasi görüş, niyet, felsefi inanç, din, mezheplerin varlığını inkâr etmez. (md. 10) Anayasamızın 66. unsurunda tanımlandığı biçimi ile esasen anayasal vatandaşlık kavramını 1924 Anayasası ile ortaya koyan büyük Atatürk’ün dahiyane formülünden vazgeçilmemeli, 66. unsur melezleştirilmemelidir.
Türkçe dışında eğitimi mümkün hale getirecek halde 42. hususun değiştirilmesi de düşünülemez. Bu türlü bir adım kaçınılmaz olarak sosyolojik bölünmenin temellerini atacaktır.
Terörsüz Türkiye mümkün olamaz zira…
Sonuç olarak; PKK’nın Türkiye ve Irak’ta (Kilit Pençe harekâtından ötürü) askeri ve politik alanda en zayıf olduğu anda kendisini tasfiye edip ve bu tasfiyeyi bir yenilgi değil de bir galibiyet olarak sunma stratejisi izlemiştir. Bu strateji ile örgüt kendi açısından muvaffakiyet elde etmiştir. Terör örgütü hapishanede olan ve infaz yasası ile hür kalacak en kararlı, ideolojik olarak yetişmiş takımlarını artık muhtemelen belediyeler üzerinden siyaset alanına sürecektir. Öcalan’ı “özgürleştirmenin” yasallaştırmanın sağlayacağı politik-psikolojik üstünlük duygusu gelecek seçimlerde DEM’in büyük bir dinamizm kazanmasına yol açacaktır. Bu sonucun Orta Doğu’da PKK’nın aktif olduğu 3 ülkeye yansımaması mümkün değildir. Terörsüz Türkiye lakin terörsüz Ortadoğu ile mümkündür. PYD’de Suriye’de, PÇDK Irak’ta, PJAK İran’da varlığını sürdürürken ve PKK-Avrupa yaşarken terörsüz Türkiye ne yazık ki mümkün değildir.
Suriye’de de-facto olarak iki örgüt ülkeye hâkim olmuştur. Fırat’ın batısında Şam merkezli Cihatçı HTŞ, Fırat’ın doğusunda Haseke merkezli PYD/PKK alana hakimdir. Bölgede federasyon hazırlığı haberleri gelmektedir. Kelamın özü, bölgemizde terör hakimiyeti vardır. Türkiye’nin bu süreçten etkilenmemesi olanaksızdır. Umarım yaşanan süreci sürdüren takımlar yüklendikleri tarihi sorumluluk çerçevesinde bu soru, ikaz ve itirazlar üzerinde düşünmüş ve planlamalar da yapmışlardır.
